Αγκάθια και Τριαντάφυλλα🌹
Γεια χαρά παιδιά τι μου κάνετε?? Έχω λίγο καιρό να χρησιμοποιήσω αυτή εδώ την πλατφόρμα (εδώ και 2 σχεδόν χρόνια), αλλά μετά από πάααραα πολύ καιρό ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάτι. Και αυτό το κάτι είναι αυτή η σειρά βιβλίων (ACOTAR), που οι περισσότεροι εκεί έξω έχουν αγαπήσει πολύ.
Ψέματα δεν θα πω αλλά είχα αρκετά χρόνια να δεθώ με μια σειρά βιβλίων και να πάθω εμμονή με τους πρωταγωνιστές. Η πρώτη και τελευταία φορά που ένιωσα κάτι τέτοιο ήταν με την σειρά βιβλίων After της Anna Todd (αχχ τι βιβλία και αυτά Παναγία μου θυμάμαι ότι είχα φάει τρομερό κόλλημα και έπρηζα συνεχώς τις φίλες μου, φανταστείτε διάβαζα αργά αργά κάθε βιβλίο για να μην τελειώσει ποτέ).
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Με το που ξεκινάς να διαβάζεις τις πρώτες σειρές του βιβλίου αρχίζεις να γνωρίζεις την κύρια πρωταγωνίστρια, που δεν είναι άλλη από την αγαπημένη Φέιρα. Η Φέιρα λοιπόν ζει μαζί με τον "σακάτη" πατέρα της και τις δυο αδερφές της σε ένα χαμόσπιτο (χωρίς υπερβολές). Αγώνας τους για επιβίωση είναι μεγάλος και αφού κανένας άλλος δεν καταδέχεται να φέρει λίγο φαγητό στο σπίτι βλέπουμε πως τον ρόλο αυτό τον έχει αναλάβει αποκλειστικά η Φέιρα.
Είναι λοιπόν χειμώνας και το χιόνι έχει παγώσει τα πάντα και η καημένη η Φέιρα έχει πάει στο δάσος σε μια απαγορευμένη περιοχή θα λέγαμε ειδικά εάν είσαι μόνος σου, καθώς μέσα στο δάσος μπορεί να κυκλοφορούν αιμοδιψή πλάσματα (ξωτικά) που το μόνο που θέλουν είναι να κατασπαράξουν τους ανθρώπους. Η Φέιρα φαίνεται πολύ δυναμική και ενώ έχει βάλει πείσμα να γυρίσει στο σπίτι με έστω και ένα θήραμα ξαφνικά φαίνεται πως η τύχη της χαμογελά και εκτός από ένα ελάφι σκοτώνει και έναν λύκο. Αυτός λοιπόν ο λύκος θα είναι η αιτία να ξεκινήσουν όλααα...
Οι σκέψεις μου
Πριν προχωρήσετε παρακάτω να σας προειδοποιήσω ότι σίγουρα θα υπάρξουν spoiler για το βιβλίο οπότε αν δεν το έχεις διαβάσει το αφήνω στην κρίση σου για το αν θες να προχωρήσεις 😉
Κάπου εδώ να σας πω την αλήθεια ότι το βιβλίο στην αρχή δεν μου πολύ άρεσε , διαρκώς μου γεννιόντουσαν ερωτήματα για το τι στο καλό γίνεται και που θέλει να το πάει η συγγραφέας. Αλλά μετά από την 200η και κάτι σελίδα δεν το άφηνα από τα χέρια μου το βιβλίο.
Όσον αφορά τώρα την Φέιρα προφανώς και την παραδέχομαι στο γεγονός ότι έχει πάρει την κατάσταση στα χέρια της με την οικογένεια της και προσπαθεί να τα φέρει βόλτα όλα αλλά βρε παιδάκι μου πολύ κλάψα αυτή η κοπέλα. Δεν σταμάτησε στιγμή να αναρωτιέται για την οικογένεια της με το που πάτησε το πόδι της στην Αυλή της Άνοιξής. Ναι θα μου πείτε ότι είχε τύψεις που τους άφησε πίσω αλλά συγνώμη κιόλας ούτε ο πατέρας της ούτε οι αδερφές της είδα να κάνουν κάτι όταν την άρπαξε ο Τάμλιν, οπότε κοπελιά σταμάτα να παραπονιέσαι για την οικογένεια σου (get over it).
Πάμε τώρα στον αγαπημένο Τάμλιν... Με το που οι δύο πρωταγωνιστές έφτασαν στην Αυλή της Άνοιξης και η συγγραφέας άρχισε να πλάθει τον χαρακτήρα του λέω ωραία εδώ είμαστε η υπόθεση έχει ζουμί και φαίνεται πως οι σχέσεις με την Φέιρα θα έχει εξελίξεις 😉 καθώς υπήρχε μια ένταση μεταξύ τους που μου άρεσε αρκετά. Κι ενώ κυλούσε η ιστορία έβλεπα ότι ο Τάμλιν είναι στοργικός και υπερπροστατευτικός απέναντι στην Φέιρα και έλεγα ότι ήταν λογικό καθώς την ερωτεύτηκε. Που να ήξερα όμως ότι όλο αυτό ήταν μια καλοστημένη παγίδα, ένα σχέδιο της Αμαράνθα (λίγο ψυχάκιας αυτή)? Και ενώ η Φέιρα τα έμαθε όλα αυτά συνέχισε να αγαπάει τον Τάμλιν και να θέλει να τον σώσει?? Εγώ στην θέση της δεν ξέρω αν θα ήμουν τόσο πρόθυμη να αυτοθυσιαστώ για να τον σώσω, εφόσον την κορόιδεψε. Συν το γεγονός ότι σε όλη την διάρκεια της παραμονής τους Κάτω από το Βουνό το Τάμλιν δεν φαινόταν να δίνει και μεγάλη σημασία στην Φέιρα. Μόνο ο καημένος ο Ρίσαντ. Οπότε ναι ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω αν συμπαθώ τον Τάμλιν ή όχι. ❗Για πείτε μου την δική σας γνώμη περί του θέματος.
Επίσης να πω κάπου εδώ ότι πραγματικά απόλαυσα τις στιγμές του Ρίσαντ και της Φέιρα Κάτω από το Βουνό, και η τελευταία τους σκηνή λίγο πριν τελειώσει το βιβλίο ήμουν σε φάση: " τώρα όντως το πάει εκεί που νομίζω ότι το πάει??"
Τέλος πάντων θα μπορούσα να γράφω για ώρες για τους χαρακτήρες του βιβλίου αλλά επειδή δεν θέλω να σας κουράσω λέω να σταματήσω κάπου εδώω. Αυτές ήταν λοιπόν μερικές από τις σκέψεις μου για το πρώτο βιβλίο της σειράς έχω ξεκινήσει ήδη το δεύτερο και ψιλό άρχισα να καταλαβαίνω λίγα περισσότερα πράγματα ααα και σίγουρα έχω αρχίσει να συμπαθώ τον Ρις 💗.
