Γεια σας φίλοι μου!!

 Μετά από κάποιες εβδομάδες απουσίας (sorry for that 🙄) επανέρχομαι με ένα θέμα, που εμένα προσωπικά με επηρεάζει πάρα πολύ! Δεν είναι ακριβώς θέμα, είναι μια λέξη, μια φράση . Μια λέξη τόσο δυνατή από μόνη της που δεν γίνεται να σε αφήσει ασυγκίνητο .. Η περιβόητη αυτή λοιπόν λέξη είναι η λέξη ΤΕΛΟΣ, και ότι συνοδεύει μετά , δηλαδή, τελευταία μέρα καλοκαιριού, τελευταία μέρα διακοπών , τελευταία μέρα εξετάσεων , τελευταία τηγανιτή πατάτα (πόνεσε πολύ αυτό 😂).

Τελευταία μέρα φοιτητικής ζωής ! 

Και φτάσαμε στην αφορμή για να γραφτεί αυτό το πολυαγαπημένο αρθράκι ! 

Πολλοί από εσάς τώρα ξεκινάτε να ζείτε αυτό το παραμύθι, ή είστε ακόμα στα πρώτα χρόνια και σας φαντάζει μακρινό αυτό το τέλος ! Πιστέψτε με όμως δεν είναι καθόλου μακριά. Επειδή είναι πολύ όμορφα αυτά τα χρόνια περνάνε σαν νεράκι! Για αυτό !!ΠΡΟΣΟΧΗ!! να φροντίσετε να τα ζήσετε όσο πιο όμορφα μπορείτε, ότι σκέφτεστε, θέλετε και ονειρεύεστε να το κάνετε! Ώστε στο τέλος, όταν κλείσετε πίσω σας την πόρτα, από το πρώτο, δικό σας σπίτι να πάρετε μαζί σας εκτός από έπιπλα, ρούχα και άλλα άψυχα πράγματα, όμορφες αναμνήσεις, που θα σας υπενθυμίζουν πάντα αυτά τα ιδιαίτερα χρόνια! Να κουβαλάτε πάντα μέσα σας τους ανθρώπους που γνωρίσατε και κάνατε μαζί τους τις φοιτητικές σας τρέλες. Γιατί φίλοι μου, οι άνθρωποι που θα γνωρίσετε και θα πορευθείτε μαζί τους παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο πως θα ζήσετε αυτά τα 4,5,6,7... χρόνια!

Και όταν λοιπόν έρθει η ώρα να κλείσετε την πόρτα, να το κάνετε με ένα μεγάλοοο χαμόγελο ( μέσα από το κλάμα βέβαια για εμάς τους πιο ευσυγκίνητους), να πείτε ένα μεγάλο ευχαριστώ που το ζήσατε όλο αυτό και να μην πείτε αντίο, να πείτε εις το επανιδείν,  οι λέξεις έχουν δύναμη, και το σύμπαν ακούει! 

Υ.Γ : Δεν είναι ένα τέλος, είναι μια καινούργια αρχή! Ας της δώσουμε την ευκαιρία να μας δείξει τι μπορεί να κάνει 😉

Σας φιλώ 💋